Mozart – Symphony No. 41 in C, K. 551 «Συμφωνία του Διός» (Jupiter)
Mozart – Symphony No. 41 in C, K. 551 «Συμφωνία του Διός» (Jupiter)
Η 41η Συμφωνία, K. 551 είναι μία συμφωνία του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, που ολοκληρώθηκε στις 10 Αυγούστου 1788. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε μετά το θάνατο του Μότσαρτ, στις 20 Οκτωβρίου 1819 στο Εδιμβούργο. (Είναι άγνωστο αν η πρώτη εκτέλεση της συμφωνίας, έγινε κατά την περίοδο που ζούσε ο Μότσαρτ).
Από πολλούς μουσικούς κριτικούς, θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες συμφωνίες της κλασικής μουσικής.
Περίπου ο μέσος χρόνος εκτέλεσής της κυμαίνεται στα 33 λεπτά. Η συμφωνία είναι γραμμένη για φλάουτο, 2 όμποε, 2 φαγκότο, 2 κόρνο σε Ντο, 2 τρομπέτες σε Ντο, τιμπάνι σε Ντο και Σολ και έγχορδα.
Από τη wikipedia, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ας φοράμε προσεκτικά τη μάσκα για προστασία της υγείας
«Ας φοράμε προσεκτικά τη μάσκα για προστασία της υγείας αποφεύγοντας επίμονα τις μάσκες κάθε μορφής υποκρισίας, η οποία μολύνει επικίνδυνα τις ανθρώπινες σχέσεις».
Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος
Αλλαγή της κατάταξης των τμημάτων στα Επιστημονικά Πεδία
Από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ανακοινώνεται ότι η πρόσβαση με το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων στις Σχολές Πυροσβεστικής Ακαδημίας και στις Σχολές Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής από το ακαδημαϊκό έτος 2020-2021 και εφεξής, θα πραγματοποιείται και από το Επιστημονικό Πεδίο «Επιστημών Υγείας και Ζωής».
Επίσης η πρόσβαση στο Τμήμα Διοίκησης Εφοδιαστικής Αλυσίδας του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος θα πραγματοποιείται και από το Επιστημονικό Πεδίο «Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών».
Αρχαία Ελληνικά
ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ (ΠΙΝΑΚΕΣ)
Arxaia-Syntaktiko
Νεοελληνική Γλώσσα
Νεοελληνική Γλώσσα: Α΄, Β΄ και Γ΄ Λυκείου
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ (ΔΟΚΙΜΙΟ – ΑΡΘΡΟ)
(Επιμέλεια : Στέλλα Κυριακάκη, 2ο ΓΕΛ Θεσσαλονίκης)
Η περίληψη είναι μια προσωπική δημιουργία που σέβεται το πνεύμα του συγγραφέα.
Γι’ αυτό και πρέπει να χαρακτηρίζεται από αντικειμενικότητα.
Η περίληψη δεν είναι ξεχωριστό γραμματειακό είδος, αλλά ένας τρόπος συνοπτικής απόδοσης προϋπάρχοντος κειμένου με το οποίο επιδιώκονται :
• η κατανόηση του κειμένου
• η πληροφόρηση των άλλων με λιτό και σαφή τρόπο για το περιεχόμενο του κειμένου
• η διάκριση του αναγκαίου από το περιττό τόσο στο περιεχόμενο όσο και στη γλώσσα του κειμένου
• η δόμηση ενός νέου κειμένου με συνοχή και συνεκτικότητα.
ΑΡΑ η αξιολόγηση της περίληψης είναι σκόπιμο να συνεξετάζει τρεις παραμέτρους:
α) το περιεχόμενο
β) τη γλώσσα και το ύφος
γ) τη δομή.
Τύποι περίληψης :
Υπάρχουν διάφοροι τύποι περίληψης, γι’ αυτό και η εκφώνηση της σχετικής ερώτησης στο γραπτό πρέπει να δείχνει ξεκάθαρα ποιος τύπος περίληψης αναμένεται, καθορίζοντας την επικοινωνιακή περίσταση για την οποία πρέπει να γραφτεί
και
η αξιολόγηση της περίληψης πρέπει να λαμβάνει υπόψη την κατανόηση της επικοινωνιακής περίστασης – όπως διαφαίνεται μέσα από τη σχετική ερώτηση- και τη σύνταξη ενός κειμένου μέσα στο ζητούμενο επικοινωνιακό περιβάλλον.
Οι τύποι περίληψης διακρίνονται :
• ως προς τη σχέση τους με το αρχικό κείμενο
• ως προς την έκταση
Ι. Διάκριση ως προς τη σχέση της περίληψης με το αρχικό κείμενο.
1. Περίληψη που υποκαθιστά το αρχικό κείμενο.
Ο συντάκτης της :
• ταυτίζεται με το συγγραφέα και αναπαράγει συνοπτικά το αρχικό κείμενο,
• δεν προτάσσει καμία αναφορά, ούτε στο συγγραφέα, ούτε στο θεματικό κέντρο,
• διατηρεί την οπτική γωνία του συγγραφέα,
• διατηρεί το επικοινωνιακό περιβάλλον του αρχικού κειμένου, εφόσον γράφει για την ίδια επικοινωνιακή περίσταση.) → καλό είναι να αποφεύγεται αυτού του είδους η περίληψη
2. Περίληψη που παρουσιάζει το αρχικό κείμενο ενημερώνοντας για το περιεχόμενό του.
Ο συντάκτης της :
• καλείται να πληροφορήσει ως συγκεκριμένος πομπός (διαφορετικός από το συγγραφέα), τους συγκεκριμένους δέκτες, για συγκεκριμένο σκοπό, πιθανόν διαφορετικό από αυτό του συγγραφέα,
• αναφέρεται με συντομία στο περιεχόμενο του κειμένου, παραπέμποντας σ’ αυτό.
Κατά συνέπεια :
➢ προτάσσει εισαγωγική αναφορά στην οποία πληροφορεί για το κείμενο και το συγγραφέα του, επισημαίνει το θεματικό του κέντρο ή και ενημερώνει για τη βασική του θέση,
➢ παρουσιάζει το περιεχόμενο και τις επιμέρους ιδέες του κειμένου, με τρόπο που να αποδίδει το ξετύλιγμα της σκέψης του συγγραφέα, φροντίζει να χρησιμοποιήσει ποικιλία εισαγωγικών φράσεων που, όχι μόνο παρουσιάζουν τις απόψεις του συγγραφέα, αλλά φανερώνουν κατανόηση της συλλογιστικής πορείας και του ιδεολογικού περιεχομένου, χωρίς όμως να σχολιάζουν, όπως π.χ.:
➢ ο συγγραφέας θίγει το θέμα • απευθύνεται στους • αναφέρεται στο • αναφέρει πώς • παρουσιάζει (π.χ. τους παράγοντες) • περιγράφει • προσθέτει • αναλύει • εξηγεί • διευκρινίζει • επισημαίνει • διακρίνει • εκτιμά ότι • εντοπίζει (π.χ. τις ιδιομορφίες) • διατυπώνει την άποψη • συγκρίνει το… με το… και επισημαίνει τις διαφορές • υποστηρίζει • πιστεύει • τονίζει • δηλώνει • προτείνει • αντικρούει τις απόψεις υποστηρίζοντας • αντιπαραθέτει • υπαινίσσεται • αμφισβητεί • απορρίπτει • συμπεραίνει • συνοψίζει • καταλήγει.
➢ χρησιμοποιεί ύφος ανάλογο με το σκοπό για τον οποίο γράφει, την ιδιότητα με την οποία καλείται να γράψει, τους δέκτες της εργασίας του,
➢ χρησιμοποιεί ενεργητική ή παθητική σύνταξη ανάλογα με το αν θέλει να δώσει έμφαση στο συγγραφέα (ενεργητική σύνταξη) ή στις απόψεις του συγγραφέα και το περιεχόμενο του κειμένου (παθητική σύνταξη).
✤ Aπόπειρα ταξινόμησης των ρημάτων -δίνονται σε τρίτο πρόσωπο- που δηλώνουν μέσα στην περίληψη τις γλωσσικές πράξεις του συγγραφέα του πρωτοτύπου.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ :
Εξεταστέα ύλη: Πανελλαδικές 2021
Καθορισμός εξεταστέας ύλης για το έτος 2021 για τα μαθήματα που εξετάζονται πανελλαδικά για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αποφοίτων Γ΄ τάξης Ημερησίου Γενικού Λυκείου και Γ΄ τάξης Εσπερινού Γενικού Λυκείου.
Ιστορία του 2ου
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ
Το Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων.
Γράφει ο Γιώργος Αναστασιάδης*
Η αναφορά σε ένα ιστορικό σχολείο που πολλοί από μας το γνωρίσαμε και το ζήσαμε ως «Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων» (στους σύγχρονους καιρούς λειτουργεί ως μικτό Β΄ Γυμνάσιο – Λύκειο) στην καρδιά της πόλης:
Στην οδό Ικτίνου (ως οδό Σχολείων την ξέρανε οι παλιοί), στον «ίσκιο» της Αγίας Σοφίας, με μια πορεία 94 χρόνων (75 στον σημερινό χώρο), σφραγισμένη με το καθημερινό ‘έπος’ της σχολικής ζωής, προαναγγέλλει μια συστηματική και τεκμηριωμένη ψηλάφηση του ιστορικού προσώπου του στο πλαίσιο της ανάδειξης του ιστορικού παρελθόντος μιας πόλης που έχει ακόμη πολλά και ουσιώδη να μας πει:
– Για τη σχολική ζωή και τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος με όλες τις φωτεινές και σκοτεινές πλευρές του.
– Για τους μαθητές που γίνονται μετά από 6 χρόνια απόφοιτοι ή και γονείς των νέων μαθητών.
– Για τους καθηγητές (ας αναφερθούν ενδεικτικά οι Μπουζιάνης, Κεσανλής, Βαλαγιάννης, Λαμπρινίδης, Μικρού, Τατάκης, Λυπουρλής, Τσομπανάκης, Τσάρας κτλ.) που έρχονται και παρέρχονται, αφήνοντας ενίοτε ?εποχή? είτε με το έργο τους είτε με τις ιστορίες και τους μύθους που πλέκονται γύρω από την παρουσία τους.
– Για τα συγκεκριμένα κτίρια, τις αίθουσες διδασκαλίας, τα θρανία, τους μαυροπίνακες με τον σπόγγο και την κιμωλία (και το απουσιολόγιο), το προαύλιο, το υπόστεγο, τις μπασκέτες, το σκάμμα και όλους τους χώρους (αίθουσα θεάτρου, αίθουσα πειραμάτων κλπ.) που έχουν κι αυτοί τη δική τους ιστορία.
Το Β΄ Γυμνάσιο έχει για μας δύο εκδοχές ζωής. Είναι βέβαια το γυμνάσιο που βιώσαμε (ο καθένας μας σε διαφορετικές συγκυρίες και κάτω από διαφορετικές, λίγο – πολύ, συνθήκες σ΄ αυτά τα έξι από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας. Και είναι το γνωστό μας άγνωστο σχολείο που δεν το έχουμε ζήσει: Το Β΄ Γυμνάσιο πριν και μετά τη θητεία μας.
Η ανίχνευση της ιστορικής φυσιογνωμίας του σχολείου πρέπει να στηριχθεί: Στα σχετικά στοιχεία και ντοκουμέντα (μαθητολόγια, μητρώα, έλεγχοι, πρακτικά συνεδριάσεων, αλληλογραφία, προγράμματα, ενδεικτικά, απολυτήρια, κτλ.). Στις πληροφορίες που παρέχουν τα βιβλία [βλ. ενδεικτικά: Επετηρίδα αποφοίτων Β΄ Γυμνασίου – Λυκείου Θεσσαλονίκης, 1914-1954 (1994), Π. Αγραφιώτου – Ζαχόπουλου, Σχολεία της Θεσσαλονίκης, 1997, Κ. Τομανάς, Τα σχολεία της Θεσσαλονίκης, μέχρι το 1994 (1997)].
Στις φωτογραφίες και τα δημοσιεύματα των παλιών εφημερίδων και βέβαια στις μαρτυρίες και στις βιωματικές αφηγήσεις των ανθρώπων που θα μπορούσαν να διασώσουν και να ζωντανέψουν την καθημερινή πραγματικότητα στην ιστορική διαδρομή του Β΄ Γυμνασίου: Όλη αυτή την ατμόσφαιρα και τους ρυθμούς (και το ηχόχρωμα) από τη στιγμή που τα παιδιά συγκεντρώνονταν στο προαύλιο συντάσσονταν κατά τάξη και μετά την προσευχή μπαίνανε στις αίθουσες και βγαίνανε μετά από κάθε μάθημα στο διάλειμμα ή απολάμβαναν την ώρα της γυμναστικής και κυρίως τις ώρες της λύτρωσης: Όταν το Γυμνάσιο σχολάει ή πηγαίνει εκδρομή (περίπατο) ή μετατρέπεται σε εκλογικό τμήμα.
«Τον Οκτώβριο του 1917, δηλ. δύο ημέρες μετά τη μεγάλη πυρκαγιά της πόλης» -γράφει ο Γ. Βαφόπουλος- «μπήκα στην πρώτη τάξη του Β΄ Γυμνασίου της Εγνατίας οδού που είχε ιδρυθεί μόλις πριν ένα χρόνο ύστερα από τη διχοτόμηση του μοναδικού ως τότε ελληνικού γυμνασίου Θεσσαλονίκης».
Ο Γ. Βαφόπουλος, που μας προσφέρει το βιβλίο του ενδιαφέροντα θραύσματα από το κλίμα που επικρατούσε εκείνα τα χρόνια στο σχολείο, θυμάται ότι το 1922 τα μαθήματα γίνονταν «σε ατμόσφαιρα που τη βάραινε το δράμα της καταστροφής, η τραγωδία της προσφυγιάς».
Από τις καταστάσεις που διασώθηκαν διαπιστώνουμε ότι μετά το 1923 υπάρχει μια σημαντική αύξηση του αριθμού των μαθητών. Μέχρι τότε είχαν φοιτήσει στο σχολείο όχι μόνο γηγενείς αλλά και μαθητές από τα Αδανα, το Σοχούμι, τη Σμύρνη, τον Καύκασο, τον Πόντο, την Κορυτσά, το Μελένικο, το Μοναστήρι, την Κωνσταντινούπολη κλπ.
Το 1931, επί κυβερνήσεως Ελ. Βενιζέλου και με υπουργό Παιδείας τον Γ. Παπανδρέου, θεμελιώνεται το νέο κτιριακό συγκρότημα του Β΄ Γυμνασίου, γνωστό εκείνα τα χρόνια ως σχολικό συγκρότημα Αγ. Σοφίας. Στις 25.10.1933 γίνονται τα εγκαίνια του συγκροτήματος, που κτίστηκε σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ν. Μητσάκη σε οικόπεδο που ανήκε στην Ισραηλιτική Κοινότητα, η οποία διατηρούσε δημοτικό σχολείο απέναντι από τα νεόδμητα κτίρια.
Λίγες μέρες αργότερα διαβάζουμε στην εφ. «Νέα Αλήθεια» (27.11.1933): «Απήργησαν σήμερον οι μαθηταί του Β΄ Γυμνασίου. Ηρνήθησαν να κόψουν τα μαλλιά τους».
Στα ζοφερά χρόνια της γερμανικής κατοχής οι μαθητές του σχολείου υποχρεώθηκαν να παρακολουθούν μαθήματα στον ιερό ναό της Αγ. Σοφίας, στη ΧΑΝΘ, στην Αχειροποίητο, στα εκπαιδευτήρια Βαλαγιάννη κτλ.
Το Β΄ Γυμνάσιο έχει να επιδείξει αξιόλογη παράδοση στον αθλητισμό (μπάσκετ, στίβο, βόλεϊ) και στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που άρχισαν από τη δεκαετία του ΄20 (στις μέρες μας – αρχές της δεκαετίας του ΄60 υπήρχαν μουσικά βραβεία με τραγούδια του Μ. Χατζιδάκι κλπ.).
Στη λίστα των αποφοίτων του σχολείου, φιγουράρουν διακεκριμένα ονόματα. Ενδεικτικά ας αναφερθούν ορισμένα: Γ. Βαφόπουλος, Τ. Βαρβιτσιώτης, Μ. Ανδρόνικος, Ντ. Χριστιανόπουλος, Απ. Βακαλόπουλος, Γ. Δέλιος, Τηλ. Αλαβέρας, Απ. Κεσανλής, Δ. Παντερμαλής, Α. Τσοχατζόπουλος, Δ. Βουδούρης, Ευ. Βενιζέλος, Β. Βασιλείου, Κ. Δημάδης, Κ. Βουτσάς κ.ά. (ένα φεγγάρι πέρασε από το σχολείο ο Μ. Καραγάτσης). Μόνο στον κατάλογο των αποφοίτων του Κλασικού τμήματος το 1961-62, διαβάζουμε: Χρ. Κωνσταντινόπουλος, Αντ. Μανιτάκης, Γ. Παπαδημητρίου, Ευ. Παντελίδης. Γ. Αναστασιάδης κ.ά.
Οι εποχές, οι μαθητές, οι καθηγητές, τα σχολικά μαθήματα και ήθη, οι πολυήμερες εκδρομές κτλ., αλλάζουν διαρκώς, αλλά, ό,τι βιώσαμε, αγαπήσαμε και συναποκομίσαμε ως μέλη αυτής της ανθρώπινης κοινότητας που ονομάζεται Β’ Γυμνάσιο παραμένει αναλλοίωτο στον σκληρό πυρήνα του και συνθέτει ένα ιστορικό κεκτημένο που πρέπει να αναδειχθεί ως ιστορική μνήμη απελευθερωτική για τους απόφοιτους και την πόλη.
*Ο Γιώργος Ολ. Αναστασιάδης γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει Πολιτική και Συνταγματική Ιστορία της Ελλάδας. Στο πλούσιο συγγραφικό του έργο, που αναφέρεται και στη σύγχρονη ιστορία της Θεσσαλονίκης, αξιοποιεί τους ιστορικούς «θησαυρούς» που περιέχονται στις παλιές εφημερίδες, στις φωτογραφίες και τη λογοτεχνία.
Πηγή: εφημερίδα Μακεδονία (makthes.gr /news/permanent/28831 )
Ημέρες λειτουργίας σχολείου κατά τους θερινούς μήνες
Το σχολείο θα είναι ανοικτό κάθε Τρίτη κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο 2020.
Ονοματοδοσία αιθουσών 2ου Λυκείου Θεσσαλονίκης.
Επτά αίθουσες του κτιρίου του Λυκείου με τα ονόματα των:
1. Μανόλη Ανδρόνικου,
2. Γιώργου Βαφόπουλου
3. Ντίνου Χριστιανόπουλου,
6. Παναγιώτη Σπύρου,
7. Μ. Καραγάτση,
8. Απόστολου Βακαλόπουλου,
9. Τάκη Βαρβιτσιώτη,
και
Θέατρο: “Κώστας Βουτσάς”